اينجا ايستگاه «يادگاري نويسي» نيست!
يكي از افتخارات ايرانيان، پيشينه تاريخي اين سرزمين كهن است؛ اگر چه حفظ و نگهداري از آثار تاريخي در طول سال هاي گذشته همواره با تهديدهايي مواجه شده و در مواردي خطراتي براي آثار باستاني و تاريخي كشور به‌وجود آمده است، اما همواره اين روحيه در نزد ايرانيان وجود دارد كه براي نشان دادن ارزش و اعتبار تاريخي خود، به آثار فراواني رجوع مي‌كنند كه در گوشه‌گوشه كشور، خود را نشان مي‌دهند و دليل محكمي بر پيشينه پرافتخار اين مرز و بوم هستند.
پديده نوشتن يادگاري بر روي آثار تاريخي، عموماً توسط افرادي صورت مي‌گيرد که اطلاع کافي از اهميت حفظ آثار باستاني ندارند.
البته بارها و بارها شاهد بوده‌ايم كه افرادي بدون توجه به هويت تاريخي و باستاني ايرانيان و در تناقضي آشکار با اين روحيه، آثار تاريخي را تخته‌سياه يادگاري‌نويسي خود مي‌پندارند؛ امري مذموم كه اگر چه همه بر نادرستي آن تاكيد دارند، اما هنوز به‌طور كامل از ميان ما رخت برنبسته و همچنان شاهد آن هستيم.
نوشتن يادگاري در فضاهاي تاريخي، پديده مذمومي است که تأسف علاقه‌مندان به ميراث فرهنگي و تاريخي را به‌دنبال دارد.
حال سوال اصلي اينجاست که چنين رفتار ناپسندي از کجا سرچشمه مي‌گيرد؟ آيا ويژگي‌هاي ذاتي و رفتاري افراد در بروز اين پديده مؤثر است؟ آيا چنين پديده‌اي ريشه در خصوصيات رواني افراد دارد يا بايد علت را در جاي ديگري جست‌وجو کرد؟
در حالي که در عموم کشورهاي توريست‌پذير رقم قابل توجهي از درآمد دولت از طريق گردشگري داخلي و خارجي و بازديد آنها از بناها و آثار تاريخي تامين مي شود، در ايران نه تنها شاهد اين رقم نيستيم، بلکه به دليل عدم ارزش‌گذاري و اهميت ندادن به ميراث فرهنگي، با برخوردهايي از قبيل کنده کاري و يادگاري نويسي در مهمترين آثار تاريخي خود نيز مواجهيم.
اگر از آثار و بناهاي تاريخي و باستاني حتي براي يک بار هم ديدن کرده باشيد قطعا با يادگاري‌ها و تاريخ‌هاي متفاوت مواجه شده‌ايد؛ پديده‌اي که امروزه تحت عنوان ونداليسم از آن نام مي برند.
در واقع ونداليسم به معناي تخريب کنترل نشده اشيا و آثار فرهنگي باارزش يا اموال عمومي است که يک ناهنجاري اجتماعي به حساب مي‌آيد و دلايل متعددي براي آن عنوان مي کنند.
نصب تابلوي يادگاري براي يادگاري نويسان
بسياري از کارشناسان و جامعه‌شناسان و همچنين روانشناسان بر اين عقيده‌اند که با نصب تابلوهاي بزرگ در کنار بناها و آثار باستاني مي‌توان از يادگاري‌نويسي و کنده‌کاري جلوگيري کرد؛ همچنين اين تابلوها گنجينه‌اي از نظرات خواهد بود که چه تعداد مراجعه کننده با چه اهدافي به آن مکان رفته‌اند و البته يک روش آمار از بازديدکنندگان؛ چرا که در ايران، آمارهاي داده شده هيچ گاه از صحت برخوردار نبوده است.
برخي از روان شناسان معتقدند كه حکاکي کردن و نوشتن يادگاري روي آثار تاريخي، در واقع به جنبه رواني افراد باز مي‌گردد؛ چرا که در ناخودآگاه جمعي بشر کندن آثار وجود دارد.
اين روانشناسان معتقدند اين دسته از افراد به دليل نداشتن آموزش در مواجهه با آثار، كنده كاري هاي خودشان را جزو بزرگتري از آن اثر قرار مي‌دهند و با کاهش تنش و هيجان در واقع خود را جزو آن اثر ثبت و امضا مي‌کند.
البته هستند کساني که با آموزش مناسب وقتي با آثار تاريخي و باستاني برخورد مي‌کنند به جاي نوشتن يادگاري عکس مي‌گيرند و در وبلاگشان ثبت مي‌کنند.
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
پاسخ:ارههههههههههههههههه!
دوست داشتن جاذبه ای در دوست ، که دوست را به دوست می برد...
سلام عزیزم مرسی که زمان گذاشتی و به وبم سر زدی..بازم بیا خوش حال میشم..
.gif){kind=small}
پاسخ:هعییییییییییی
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
<-PollName->
خبرنامه وبلاگ:
